Politiek is geven en nemen

Politiek is geven en nemen

Wij hebben in ons land een democratisch stelsel waarin bij meerderheid besluiten worden genomen. Zo gebeurt dat ook in onze gemeenteraad.
Vorig jaar stond er in de Terschellinger een stuk van de fractievoorzitter van de VVD, waarin zij aan gaf dat de sfeer in de raad niet goed was. Veel raadsleden herkenden zich niet in dit beeld, zij konden en kunnen prima door één deur. De raad is een belangrijk orgaan in onze lokale democratie en natuurlijk verdienen burgers het om in de raad op een correcte wijze te worden vertegenwoordigd. Dit neemt echter niet weg dat de discussies in de raad soms scherp worden gevoerd.
Twee weken terug stond in deze krant een advertentie van de VVD over de koopgrens. Dat heeft ons als andere partijen in de raad, voorzichtig gezegd, verbaasd. Met het stuk van de VVD van vorig jaar in gedachten waren we er van overtuigd dat de VVD het belang van een goede volksvertegenwoordiging onderkent. De advertentie van de VVD roept echter het beeld op van een raadsfractie die in het debat geen meerderheid voor haar visie weet te krijgen, een besluit genomen ziet worden dat ze liever anders had gezien en vervolgens via een oproep in de krant alsnog haar gelijk probeert te halen. Niet erg respectvol naar de rest van de raad. Hiermee komt de oproep over fatsoen die de VVD vorig jaar deed in een vreemd daglicht te staan.
Verder heeft de fractie van de VVD aangekondigd dat men overweegt bij de rechter bezwaar te maken tegen het Bestemmingsplan Buitengebied. We hebben in onze (lokale) democratie een wetgevende macht (de raad), een uitvoerende macht (het College) en een rechterlijke macht. Als de raad in meerderheid een besluit neemt, dan wordt dat besluit van kracht. Het College voert zo’n besluit vervolgens uit. Mochten daar voor burgers ongewenste effecten uit voortkomen, dan kan een burger naar de rechter stappen om de zaak te laten toetsen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de raad eerst een besluit neemt en dat vervolgens (een deel van) diezelfde raad naar de rechter stapt omdat ze vindt dat het besluit niet voldoet. Mocht de VVD naar de rechter willen gaan met dit bezwaar, dan is het waarschijnlijk dat de rechter haar niet ontvankelijk verklaart, omdat men nu eenmaal bij de rechter geen bezwaar kan maken tegen zijn eigen besluiten. Natuurlijk kunnen VVD raadsleden, net als elke burger en op persoonlijke titel, bezwaar tegen een raadsbesluit maken. Men dient zich dan echter wel af te vragen of men nog geloofwaardig is als volksvertegenwoordiger. Een politieke partij als geheel dient zich verre te houden van dit soort spelletjes waarmee men de gemeenteraad buitenspel probeert te zetten. De politieke discussie hoort in de raadszaal gevoerd te worden, met alle raadsleden, en niet in de rechtszaal of in de krant.
Politiek bedrijven is een kwestie van geven en nemen. Wat dat betreft lijkt het raadswerk precies op het echte leven. Accepteren dat je niet altijd je zin krijgt hoort daar bij.

De gezamenlijke fracties van CDA, PBT en PvdA.


Geplaatst

in

door

Tags: